24.07.2009 r.
godz. 22.00

Spektakl Miracula Sancti Nicolai – Cuda Świętego Mikołaja.
Według rękopisu z opactwa St. Benoit –sur -Loire we Fleury, XII w.

Przedstawi
Schola Teatru Węgajty

DRAMAT LITURGICZNY  W 3 LOKALIZACJACH DOBREGO MIASTA:
-Wnętrza Kościoła Św. Mikołaja w Dobrym Mieście (początek dra,atu)
-Dziedziniec i wnętrza Bazyli Mniejszej w Dobrym Mieście

TRES FILIAE – TRZY CÓRKI
Ojciec: Maciej Kaziński
Córki: Swietłana Butskaya, Katarzyna Zedel, Monika Paśnik-Petryczenko
Młodzieńcy: Piotr Krysiński, Konrad Zagajewski, Marcin Szargut
Mikołaj: Marcin Bornus-Szczyciński
Narrator: Jacek Hałas

ICONIA SANCTI NICOLAI — WIZERUNEK ŚW. MIKOŁAJA
Żyd: Robert Pożarski
Złodzieje: Serhii Petrychenko, Marcin Szargut, Konrad Zagajewski
Mikołaj: Marcin Bornus-Szczyciński
Mały narrator: Jakub i Jonasz Hałas
Narrator: Jacek Hałas

TRES CLERICI — TRZEJ KLERKOWIE
Klerkowie: Serhii Petrychenko, Marcin Szargut, Konrad Zagajewski
Starzec: J. Wolfgang Niklaus
Starucha: Beata Oleszek
Mikołaj: Marcin Bornus-Szczyciński
Narrator: Jacek Hałas

FILIUS GETRONIS — SYN GETRONA
Król Marmorinus: Maciej Góra
Słudzy jego: Piotr Krysiński, Marcin Szargut, Fryderyk Wojda, Konrad Zagajewski
Adeodatus, chłopiec: Serhii Petrychenko
Eufrozyna: Katarzyna Enemuo
Getron: J. Wolfgang Niklaus
Pocieszycielki: Małgorzata Dżygadło-Niklaus, Monika Paśnik-Petryczenko
Mikołaj: Marcin Bornus-Szczyciński
Mieszczanin: Konrad Zagajewski
Mieszczanki: Swietłana Butskaya, Beata Oleszek, Klaudia Niemkiewicz, Katarzyna Zedel
Narrator: Robert Pożarski

Kapela: Alicja Hałas, Jacek Hałas, Maciej Góra, Maciej Kaziński, Serhii Petrychenko, Mikołaj Petryczenko, Fryderyk Wojda
Prowadzenie kapeli: Paweł Iwaszkiewicz
Trębacze-fanfarzyści: Adam Poznański
Żongler: Wojciech Redzynia

Kierownictwo artystyczne: Johann Wolfgang Niklaus
Konsultacja teatralna, gesty: Anna Łopatowska
Analiza muzyczna rękopisu: Robert Pożarski
Scenariusz, oprawa muzyczna: Maciej Kaziński
Scenografia, kostiumy: Małgorzata Dżygadło-Niklaus
Aranżacja pochodów, współpraca koncepcyjna: Jacek Hałas
Kompozycja fanfar: Jarek Kordaczuk
Feretrony i rzeźba Św. Mikołaja: Magdalena Schmidt-Góra
Pracownia krawiecka: Ewa Kaczyńska
Pracownia stolarska: Marek Wojtkowski
Pracownia kowalska: Paweł Pękalski
W spektaklu użyto kopii współczesnej ikony bizantyjskiej Ewy Grześkiewicz
oraz tkanin wykonanych przez Manufakturę Królewską Dariusza Makowskiego

Miracula Sancti Nicolai to cykl czterech średniowiecznych dramatów muzycznych zapisanych w XII wieku na terenie Francji – w benedyktyńskim opactwie St. Benoit-sur-Loire we Fleury – w szczególnie dla historii teatru i dramatu liturgicznego ważnym zbiorze „Księga gry”. Opatrzone muzyką łacińskie teksty czterech z dziesięciu dramatów zbioru opowiadają o cudach dokonanych przez św. Mikołaja i łaskach za jego wstawiennictwem doznanych. Święty Mikołaj był biskupem Miry Licejskiej w Azji mniejszej (dziś miejscowość ta – Dembre – znajduje się na terenie Turcji). Już za życia zasłynął jak dobroczyńca, patron żeglarzy, podróżników, studentów, macierzyństwa, opiekun sierot i panien, wspomożyciel niesłusznie oskarżonych. Fikcja miesza się tu z rzeczywistością; liczne są opowieści o jego czynach i cudach.

Pierwszy dramat cyklu, Tres filiae, opowiada o biednym ojcu trzech córek, których nie może wydać za mąż, nie mając pieniędzy na posag. Interwencja świętego chroni córki przed hańbą i nierządem.

Następny obraz, to Iconia Sancti Nicolai — historia Żyda, który skrycie czcił św. Mikołaja, jako strażnika swoich dóbr; wyruszając w podróż pozostawił go na straży swojego majątku. Został jednak obrabowany — również i tu święty zainterweniował.
Dramat Tres clerici to historia trzech klerków; wędrownych studentów, którzy nocą w gospodzie zostali zamordowani i obrabowani, a następnie za przyczyną świętego, przywróceni do życia.
W końcu ostatni dramat — Filius Getronis opowiada historię chłopca porwanego przez pogańskiego króla, po roku w sposób cudowny przywróconego rodzicom.

Pierwowzory tych legend docierały do Europy Zachodniej z Bizancjum jeszcze dwieście lat przed rokiem 1087, kiedy to normańscy kupcy z Bari wykradli relikwie świętego i przenieśli je do swojego miasta, co dało początek szerzącemu się gwałtownie kultowi jego osoby.
Święty Mikołaj był bardzo popularny w środowisku szkół katedralnych — był opiekunem i patronem klerków wędrujących w poszukiwaniu wiedzy. Oni to najprawdopodobniej są autorami, jak również wykonawcami i odbiorcami dramatów o św. Mikołaju. Jedną z okazji do wystawiania tego i podobnych dramatów były tzw. Dni Swobód Grudniowych, cztery dni, w czasie których średniowieczni klerkowie brali we władanie szkołę. Mianowali spośród siebie władze – usuwając tymczasowo władze oficjalne pod klucz – samodzielnie odprawiali oficja.
Inscenizacja Cudów Świętego Mikołaja w interpretacji Scholi Teatru Węgajty chce wskazać, na świąteczny i mieszany – akademicko-ludowy charakter dramatu, odmiennie w stosunku do naszych poprzednich produkcji dramatów liturgicznych. Według źródeł historycznych nie jest do końca jasne czy dramat ten był czy nie był częścią liturgii. Z jednej strony występują na zakończenie każdego z czterech dramatów odpowiednie antyfony liturgiczne, z drugiej jednak, sama materia tekstowa i muzyczna jak również niektóre motywy jarmarczne, odkrywają nam formę daleko wykraczającą poza liturgię. Stajemy się świadkami narodzin misteriów, czyli pierwszych Mirakli, jakkolwiek jeszcze bardzo blisko związanych ze stylem romańskim.

SCHOLA TEATRU WĘGAJTY powstała w styczniu 1994 roku i działa w ramach Stowarzyszenia Teatr Węgajty i Centrum Edukacji i Inicjatyw Kulturalnych w Olsztynie. Zespół tworzą śpiewacy, aktorzy, muzycy, plastycy, teatrolodzy i muzykolodzy pochodzący z 6 krajów europejskich. Schola zajmuje się rekonstrukcją średniowiecznych dramatów liturgicznych, prezentacjami muzyczno-teatralnymi, badaniami nad tradycjami śpiewu liturgicznego i sakralnego i antropologią kultury.
Od 1996 roku realizuje projekt International Meetings on „Drama and Liturgy” –Międzynarodowe Spotkania „Dramat i Liturgia”, którego założeniem jest m.in. opracowywanie i wystawianie średniowiecznych dramatów liturgicznych oraz włączanie ich w całoroczny cykl liturgii. Spotkania są próbą stworzenia warunków pozwalających wszystkim zainteresowanym problematyką związków pomiędzy dramatem a liturgią, włączyć się w pracę nad przygotowaniem do wystawienia dramatów liturgicznych w realiach współczesnej liturgii.
Wykonywane przez Scholę dramaty liturgiczne można zgrupować w kręgi tematyczne: bożonarodzeniowy – Ordo Stellae, wielkopostny –Planctus Mariae i Ludus Passionis, wielkanocny – Ludus Paschalis, starotestamentowy – Ludus Danielis oraz maryjny Ordo Annuntiatione.

Od szeregu lat Schola prowadzi badania terenowe w formie wypraw i rekonesansów nad tradycja pieśni i obrzędów paraliturgicznych zapoczątkowanych w XIII w. działalnością zakonów żebraczych – franciszkanów i dominikanów, a zachowanych do dziś dzięki działalności
bractw śpiewaczych oraz w przekazie ustnym niemal w całej Europie.
Programy koncertowe odwołujące się do tej tradycji to: Joculatores Dei oraz Kanty i psalmy.
Dom Tańca to program tańców instrumentalnych, cykl warsztatów i biesiad tanecznych, wprowadzający świeckie aspekty archaicznych kultur, dopełniając i równoważąc wątki sakralne. Rozwinięcie stanowi koncert Zamek Warmia.
W lutym 2007 roku na zamku w Olsztynie miała miejsce premiera najnowszego dramatu Miracula Sancti Nicolai – Cuda św. Mikołaja.

http://www.schola.wegajty.pl