Odwiedziliśmy Zespół Szkół Rolniczych im. biskupa Ignacego Krasickiego w Smolajnach koło Dobrego Miasta. Rozmawialiśmy z uczniami maturalnych klas. Pytaliśmy o ich przyszłość: czy chcą przejąć gospodarstwa po rodzicach, jak wyobrażają sobie dalsze życie w Unii oraz czy rolnictwo może być szansą dla obecnego pokolenia osiemnastolatków.

— W przyszłym roku rodzice przepiszą mi gospodarstwo — mówi Piotr Chojnowski, jeden z uczniów. — Mam szansę otrzymać bezzwrotną dotację dla młodych rolników. Będę się o to starał. Gdyby nie Unia, nie miałbym takiej możliwości.
— Tak, tylko że po wejściu do Unii nawozy podrożały dwukrotnie — wtrąca inny uczeń Michał Niewiadomski. — Dali dopłaty, ale o tyle samo więcej musimy wydać na uprawę. Na dodatek ziarno znacznie potaniało.
—Trzeba nastawić się na odpowiedni rodzaj produkcji, a z rolnictwa da się wyżyć i to na całkiem wysokim poziomie — uważa z kolei Krzysztof Rójek. — Mój ojciec umie wykorzystać szansę, jakie dała mu Unia. Ma nowoczesną oborę, dobre stado krów, wysoką wydajność zwierząt — osiągnął unijny poziom.
— I nowy traktor przed domem — dodaje Artur Kamiński.
— To prawda. Ojciec ubiegał się o dotację i ją otrzymał — podkreśla Krzysztof.
— Moi rodzice też wypełnili wniosek o pomoc finansową — przypomina Piotr Chojnowski. — Chcą wybudować płytę obornikową. Podpisali już umowę. Otrzymają 100 procent zwrotu kosztów inwestycji. A gdyby nie ta Unia, byłoby gorzej.

Uczniowie uważają, że Unia to ogromne możliwości dla rolników. Można wykorzystać możliwości, jakie daje UE, ale trzeba się postarać.
— Oczywiście, jak wszędzie, są pewne minusy — mówi Mateusz Giers. — Unia nie tylko daje, ale też sporo wymaga. Ale to dobrze. Przecież jesteśmy producentami żywności. Musimy dbać o higienę i dobro zwierząt, które hodujemy.
— Opłaca się być rolnikiem w dzisiejszych czasach. Miałbym po skończeniu szkoły bezskutecznie szukać pracy? Albo znaleźć ją i pracować dla kogoś za marne grosze? Bez sensu. Wolę być sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem i pracować na siebie. Wolę harować w gospodarstwie. Zdaję sobie sprawę, że to ciężka praca, ale przynajmniej wiem, że nikt mi nie obetnie pensji.
— Co najwyżej nie śpisz po nocach, bo kolejna susza czy gradobicie zniszczyło ci plony… — dodaje Michał Niewiadomski.
— Ale jestem u siebie szefem — kwituje Krzysztof Rójek.
— Uważam, że wieś to przyszłość. Najlepsze czasy są jeszcze przed nami — mówi Artur Kamiński. — Teraz wielu ludzi ucieka z miasta do wsi. Kupują domy, bo brakuje im wolności, świeżego powietrza i przestrzeni. Miasta są przeludnione, ludzie mają dosyć. Już widać, jak w ciągu kilku lat wygląd wsi się zmienił. Wieś już, dawno powinna przestać kojarzyć ze stadkiem gęsi, krzywym płotem, błotem na podwórku i rozwalającą się stodołą. Teraz coraz częściej widać domy w budowie i posiadłości. Często ludzie z miasta biorą się za rolnictwo, choć nie zawsze im to wychodzi. Na tym trzeba się znać.
Uczniowie podkreślają, że chcą związać przyszłość z rolnictwem. — Zaczyna panować moda na wieś. Chcę na niej zostać i zrobić coś dobrego dla rolnictwa
— dodaje Artur Kamiński.
— Nasza żywność jest bardzo dobra, pod warunkiem, że sami jej nie zepsujemy. Nie używamy tylu nawozów, co rolnicy z Zachodu, staramy się produkować bardziej ekologicznie. I w tym kierunku powinno iść polskie rolnictwo. Inna sprawa, że dajemy tak mało nawozów, bo nas na to nie stać.
— Musimy dbać o ekologię, bo to nasz atut — uważa Michał Niewiadomski. — Nie zniszczymy naszego krajobrazu, tak jak to zrobili rolnicy np. w Niemczech. Może, w porównaniu do ich rolnictwa, jesteśmy zacofani, ale mamy coś innego. Możemy posłuchać rechotu żab i zobaczyć bociany. Oni tego już nie mają. Przyjeżdżają do nas, żeby to zobaczyć.
— Dobrze, że jesteśmy w Unii, ale nie musimy czerpać wszystkich z niej wzorów. Możemy i będziemy potęgą rolniczą w inny sposób- uważają wszyscy młodzi rozmówcy.

Kinga Kamińska