Ostrzegamy przed żmijami zygzakowatymi w Dobrym Mieście!

Można się na nie natknąć idąc do lasu drogą na „Nocnik”.

27 kwietnia w godzinach popołudniowych odnotowano obecność 3 pełzających osobników pod płotem w miejscu poniżej:

Zbliżenie na gada:

Pamiętajmy, że intencją żmii nie jest pogoń za człowiekiem więc apelujemy o zachowanie spokoju w razie kontaktu ze zwierzakiem. W takim przypadku nie należy węża zaczepiać, by go nie zirytować. Zirytowany wąż nie zawaha się użyć kłów jadowych.

Żmije bytują na otwartych i nasłonecznionych przestrzeniach, przede wszystkim w wysokich trawach.

Wikipedia na temat jadu ż.z. :

„Jad żmii zygzakowatej jest mieszaniną kilku toksyn o różnorakim działaniu: uszkadzającym układ nerwowy, powodującym martwicę tkanek, zmniejszającym krzepliwość krwi, zmiany rytmu pracy serca. Po ukąszeniu na skórze poszkodowanego pozostają dwie charakterystyczne ranki. Ukąszenie jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci i osób starszych. Jednakże nie stanowi śmiertelnego zagrożenia dla zdrowego dorosłego człowieka. Leczenie swoiste polega na podaniu antytoksyny końskiej.”

W RAZIE UKĄSZENIA

„Trzeba przygotować się na wystąpienie objawów zatrucia – miejscowych lub ogólnych.

To, jakie one będą zależy od pory roku.

Wiosną, kiedy gruczoły jadowe żmii pełne jadu, najprawdopodobniejsze jest zatrucie ogóle: podniecenie, nudności, nadmierne pragnienie. Gdy jadu było naprawdę bardzo dużo, może wystąpić krwotok z nosa i krwiomocz, a także lęk przed śmiercią. Objawy miejscowe to przede wszystkim opuchlizna, ból i zsinienie. Najbliższe węzły chłonne są powiększone, pęcherze wokół rany wypełniają się surowicą.    To, jak silne wystąpią objawy, zależy od wielu czynników: wagi, wzrostu, wieku człowieka, stanu zdrowia.

Dzieci i osoby z chorobami krążenia, szczególnie znoszą ukąszenia najtrudniej. Gdy rana znajduje się w okolicy głowy lub szyi może dojść do utraty przytomności, a nawet śmierci.

Pierwszą rzeczą, jaką należy zrobić po ukąszeniu, są dokładne oględziny zranionego miejsca. Szukamy dwóch małych, czerwonych plamek, rozstawionych w odległości 5 – 10 milimetrów od siebie. To ślad po zębach. Tę okolicę trzeba przemyć, i to jak najszybciej, by usunąć ten jad, który pozostał na skórze.

By zmniejszyć obrzęk i ból, zranienie obkładamy woreczkami z zimną wodą lub lodem.

Dobrze byłoby, gdyby wszystkie czynności „pierwszopomocowe” wykonał za pokąsanego ktoś inny. Im mniej się bowiem ruszamy, tym wolniej jad rozchodzi się po organizmie. Jeśli nikogo w pobliżu nie ma – trudno, musimy sobie radzić sami.

Drugą rzeczą jest opaska uciskowa, hamująca odpływ krwi z rany. Krwi – uwaga – żylnej, a nie tętniczej, bowiem to ona może zawierać jad. Opatrunek zakładamy więc tak, by kończyna poniżej opaski zaczęła sinieć. Opaskę należy zacisnąć do pół godziny po ukąszeniu i trzymać mniej więcej przez godzinę. W tym czasie trzeba jakoś dostać się do lekarza i otrzymać surowicę. Dopiero wtedy można opatrunek zdjąć. A jeśli minęła już godzina, lekarza i surowicy wciąż nie ma, a opuchlizna rośnie? Co wtedy? Przede wszystkim nie należy wpadać w panikę, nie wolno też przesuwać opaski wyżej. Zamiast tego trzeba zawiązać powyżej pierwszej drugą opaskę, potem trzecią – aż do skutku.

Ranę można także naciąć, lecz nie jest to polecany sposób. Osoba bez przygotowania medycznego nie uzyska efektów pozytywnych, może natomiast uszkodzić sąsiednie tkanki. Jeśli rana została już nacięta, pod żadnym pozorem nie należy odsysać krwi chorego ustami. Prawie każdy z nas ma minimalne uszkodzenia w jamie ustnej, z których nie zdaje sobie sprawy. Tak łatwo z ratującego można stać się ratowanym…    Chory musi trafić do lekarza w ciągu 24 godzin – surowica podana po tym czasie nie zadziała.” – źródło: http://www.tygodnik.fishing.pl/42/survival.html

Życzymy udanych spacerów.